കാറ്റും മഴയും കളിച്ച നാടകങ്ങളിൽ ഞങ്ങളും ചില കഥാപാത്രങ്ങളായിരുന്നു

ചെറുപ്പകാലത്ത്

മരക്കൊമ്പത്തിരുന്നു

നോക്കുമ്പോൾ

മഴയെ കൈപിടിച്ച് നടത്തുന്നതുകാണാം

വെളുത്ത താടിയുള്ള മുത്തശ്ശൻ കാറ്റ്
ആകാശത്തിലൂടെ.

മലകൾക്ക് മുകളിലേക്കാണ് കൊണ്ടു പോകുന്നത്

അപ്പുറത്ത് കടലുണ്ടെന്ന്
വനമുണ്ടെന്ന്
വിസ്മയ ശലഭ ലോകങ്ങളുണ്ടെന്ന്

ചൂണ്ടിക്കാണിക്കുവാനാവണം

മേഘക്കൊമ്പുകളിൽ നിന്ന്

താഴേയ്ക്ക് ചാടിയാൽ

കൈപിടിക്കാമെന്നൊരേട്ടനായി

കരുത്തുള്ള കൈത്തണ്ട നീട്ടി
പിന്നാലെ കൂടും

ചുറുചുറുക്കുള്ള

മലങ്കാറ്റ്

അതു കേട്ട്
വിശ്വസിച്ച്

താഴേയ്ക്ക് ചാടിയാലോ,
തടം തല്ലിവീണുകരയുന്ന മഴയെ നോക്കി

കൈകൊട്ടിച്ചിരിക്കും

ഇലകൾക്കിടയിലിരുന്ന്

കുലുങ്ങിക്കുലുങ്ങി

അശ്രീകരം

ചെറിയ തമ്പേറുമായി വന്ന്

മരങ്ങൾക്കു മീതെ ധിമി ധിമിയെന്ന് മഴയെ
ഉടലാട്ടം പഠിപ്പിക്കുന്ന

ഡാൻസ് മാസ്റ്ററാവും
ചില നേരങ്ങളിൽ 

ലാസ്യഭാവമുള്ള വേറൊരു കാറ്റ്.

ഉടൽ വഴക്കങ്ങളിൽ

അലർമേൽ വല്ലിയെപ്പോലെ

വള്ളിച്ചെടിയാകുമായിരുന്നു
മതിമറന്ന്
ആടിയുലഞ്ഞ്
മഴ

ശവങ്ങൾ തോണിയിറക്കുന്ന

പുഴയുടെ മീതെ

കാറ്റിനോടൊപ്പം

കരഞ്ഞു കരഞ്ഞു തളരുന്നതും
കണ്ടിട്ടുണ്ട്

വിശക്കുമ്പോൾ

മറ്റൊരു വീട്ടിലും

കേറ്റാത്ത മഴ, 

കുഞ്ഞുങ്ങളേയെന്നാർത്ത്

എന്റെ വീട്ടിലേക്കോടിയെത്തും

കണ്ടിട്ടുണ്ട് ഞങ്ങൾ
ഭയപ്പെട്ട്,

ഓലനീക്കി

അടുക്കളയിലേക്ക്

ചാടിയിറങ്ങുന്നത്

അരണ്ടവെട്ടത്ത് കള്ളനെപ്പോലെ

കലത്തിൽ നിന്ന് 

ആർത്തിയോടെ

തണുത്ത കഞ്ഞി

കോരിയൊഴിച്ച് കുടിക്കുന്നത്

പിന്നെ

ഞങ്ങൾ 

കുഞ്ഞുങ്ങൾ

വിശന്ന് കരയുന്നത് ഒരാളും കേട്ടിട്ടുണ്ടാവില്ല.

കാറ്റും മഴയും 

ഒരുമിച്ച് കളിക്കുന്ന നാടകങ്ങളിൽ

ഞങ്ങളും

ചില കഥാപാത്രങ്ങളായിരുന്നുവെന്ന്
അന്ന്
അവർക്കാർക്കും
അറിയില്ലായിരുന്നു...