വാൻഗോഖിന്റെ വിരലുകൾ

മുറ്റത്തേയ്ക്കു നോക്കി
പൂക്കളെ വരയ്ക്കുവാനുള്ള
ഒരു സൂക്ഷ്മജാഗ്രതയിലായിരുന്നു
ഞാൻ

ഇതളുകളുടെ
അതിസൂക്ഷ്മമായ അരികുകൾ
അവളുടെ
നനുത്ത കവിൾരോമങ്ങൾ പോലെ

വാൻഗോഖിന്റെ പൂക്കളിൽ നിന്ന്
ഓർമ്മകളിൽ നിന്ന്
അവന്റെ മുറിച്ചെവിയിൽ നിന്ന്
രക്തം പഴുത്ത
അനന്തമായ മഞ്ഞ വർണ്ണങ്ങളിൽ നിന്ന്
എന്റെ ബോധത്തിലേക്ക്
മടങ്ങി വരുമ്പോഴേയ്ക്കും
ഒരു പറവ
എന്റെ ബ്രഷും
ജലച്ചായങ്ങളും
കൊത്തിയെടുത്ത്
പറന്നു പോയിരുന്നു..

പടിഞ്ഞാറൊരു
ക്യാൻവാസ് വിടർത്തിക്കെട്ടി
ഇതൾ വിരിച്ചിട്ട സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കൾ കൊണ്ട്
അതിലൊരു ചിത്രം വരച്ചിട്ടു.

പടിഞ്ഞാറെപ്പാടത്ത്
സൂര്യകാന്തിപ്പൂക്കൾക്കു മീതെ
ഞാനെന്റെ സൂര്യന്റെ ചോരച്ചെവി
കടല്പ്പാത്രത്തിലേയ്ക്കു
മുറിച്ചിട്ടു

നിനക്കറിയാമോ
നിന്നെ ഞാൻ അത്രമേലനുരാഗിയായി
പ്രണയിച്ച പോലെ
മറ്റൊരാളും പ്രണയിച്ചിട്ടുണ്ടാവില്ല
മുറിച്ചിട്ടത് ചെവികളല്ല,
നിന്റെ നൂറുനൂറു ചിത്രങ്ങൾ വരച്ചിട്ടും
മതിവരാത്ത
ഹൃദയത്തിന്റെ വിരലുകളാണ്‌

ഇറ്റുവീണ രക്തം കൊണ്ട്
ഞാൻ നിനക്ക്
ഒരു വിശുദ്ധപ്രണയവും
മറവികളില്ലാത്ത കാലത്തിലേയ്ക്കുള്ള
വഴിയടയാളങ്ങളുമിടുന്നു