ആയുധജന്മം

കഴിഞ്ഞ ജന്മത്തിലെ ആഗ്രഹം
വളരെ വലുതായിരുന്നു

ഒരണു ബോംബായി
ലണ്ടനിലോ
മാഡ്രിഡിലോ
ന്യൂയോർക്കിലോ
വീണു ചിതറി
നാഗരികതയെത്തന്നെ
ചാമ്പലാക്കണമെന്നായിരുന്നു 
മോഹം

ഈഡിപ്പസ് കോപ്ലക്സാണെന്ന്
മുത്തശ്ശൻ പറഞ്ഞു പേടിപ്പിച്ചു

എങ്കിലും ജനി സ്മൃതികളിലുണ്ട്,
കെടാതെ നീറുന്ന
പൂർവപുണ്യ പുരാവൃത്തങ്ങൾ

വെടിയുണ്ടയായും
ഡൈനമിറ്റായും
പീരങ്കിയായും
ശിലകളിൽ കുറിച്ചിട്ട
പലതരം വീരപരാക്രമ ഗാഥകൾ

ലിങ്കൻ, ഗാന്ധി എന്നിങ്ങനെ
പലതരം പാറക്കെട്ടുകളുടച്ചു കളഞ്ഞ
ഒറ്റവെടികൾ
പല മരണ മഹാ നൃത്തശാകളിലാടിത്തളർന്ന
വീര സംഗ്രാമ സ്ഫോടന സുഖങ്ങൾ

മാസം കരിയുന്ന മരുഭൂമികൾക്ക് കുറുകേ,
മഹാന്മാരുടെ രക്തത്തിനു മീതെ,
വിശന്നു കത്തുന്ന കുഞ്ഞുങ്ങളുടെ ഉടൽക്കാടിനു മീതെ,
അംഗ ഭംഗം വന്ന
ശകലിത ശരീര സമുദ്രങ്ങൾക്കു മീതെ,
തുഴഞ്ഞ്
തുഴഞ്ഞ്
ഞാനെത്തിയ തീരങ്ങളിൽ
കത്തിജ്വലിച്ചു നിന്നിരുന്നു,
കെട്ടുപോവാതെന്റെ
സ്വകാര്യ സ്വപ്നസൂര്യൻ

ഇപ്പഴും
ഒരു തീത്തരി മാത്രം മതി
സഹസ്രജന്മങ്ങളെ ചിതറിത്തെറിപ്പിക്കാൻ

സംഭരിക്കപ്പെട്ടിട്ടുണ്ട്
പള്ളിയുടേയും ക്ഷേത്രങ്ങളുടെയും
പായലുണങ്ങിയ പിൻ നിലങ്ങളിൽ
ഒരു വെള്ളിടി വള്ളിപ്പടർപ്പ് മാതിരി
ആരുമറിയാതെ
ആരുംതുറക്കാതെ പ്രാകൃത ജനിതക ശേഖരം
ഹിംസയുടെ നൂറ് കൊമ്പുകൾ

ഒരണു ബോംബായി
വലിയ നഗരങ്ങൾക്കു മീതെ വീണു ചിതറി
നാഗരികതയെത്തന്നെ
ചാമ്പലാക്കണമെന്നായിരുന്നു 
മോഹം

പക്ഷേ
പിഴച്ചു പിറന്നത്
ശിവകാശിയിൽ;
ദീപാവലിയ്ക്കോ വിഷുവിനോ
തിരുപ്പിറവിയുടെ വെളിച്ചം പരത്താനോ
കുട്ടികൾ പൊട്ടിച്ചു തീർക്കുന്ന
നിഷ്ഫലജന്മമായി